 |
| Anneler günü kutlu olsun. |
Sabah her zaman ki gibi kalkmadım bu gün.Her zaman ki yaptıklarımı yapmadım.
Bugün "Anneler Günü".
Düşündüm durdum,çok az uyudum.'Bir şey yapmam gerek' diyip durdum.Cepte 2 lira para ile ne yapılabilirdi ki ?Güneş yavaş yavaş göstermeye başladı yüzünü.Annem uyandı.Sofrayı hazırladı.Bense hayla düşünüyordum ne yapacağımı.Annem üstünü giyinmeye gitti.Bugün "Anneler Günü" ve annem işe gitmek üzere elbisesini giyinmeye gitti.Çok acı gerçekler bunlar.O benim için çabalıyor ve ben ona hediye bile alamıyorum.Kendimi affedemiyorum.İşe yaramaz hissediyorum.
Velhasıl kelam,
Bende dershaneye gitmek üzere üstümü giyindim.Hafif bir kahvaltı yaptım ve otobüsü beklemeye koyuldum.
Otobüsüm geldi ve bindim.Sağa sola bakarken, bir huzurevi gördüm.
İçimden o an oraya gitmek geldi ama gidemezdim dershaneye geç kalırdım.
Nitekim bende dershaneden sonra gitmeye karar verdim.Hem dershaneye gittiğimde arkadaşlarda belki benimle gelirdi.Tek kalmazdım.Bir hayıra vesile olurdum.Öyle de oldu.Tek tek herkese dedim böyle böyle diye.Ve işi olmayan bütün sınıf arkadaşlarım geldi.Tam 9 kişi dersler bittikten sonra gittik.Ama işin acı yanı,griptim ve beni içeri almadılar.Anlattıkları kadarıyla da bir tane annemizle konuşmuşlar diğer amcalar ve teyzeler yatıyormuş.Bir kısmıda izin almış anneler günü vesiyesiyle.
Şuan da annemin işten gelmesini bekliyorum.
Boynuna sarılıp öpeceğim onu.
O benim her şeyim.Bu hayatta ki en değerli varlığım.
Anneciğim...
