Hakkımı savunurum.Yeri gelir senin de hakkını savunurum.
Gücümü sonuna kadar kullanır, ite çakala boyun eğmemeni sağlarım.
Şöyle yürüdüğünde başın dik yürürsün benim yanımda.
Pek mutlu olmam,pekte yüzüm gülmez ama sen mutlu olursun.
Benim endişem,kaygılarım olur düşünür sorgularım sonunda bir çözümleme yapar ve o işten sıyrılmasını bilirim.Yanımdaysan bunlardan seni uzak tutarım.Endişenlenmemen ve kaygı duymaman için bu hayatın güzelliklerini önüne sererim.Kötülüklerini ben üstlenirim.
Bak işte sevmesinden anlamam o işi kendin yaşayıp öğreneceksin.Bana uyarsan benim gibi mutsuz olursun.
Benim cebim genelde uzun süre dolu kalmaz,kendi cebimi düşünmem.Ama senin cebini düşünürüm.Canın ne isterse alman için kendi cebimden fedakarlık yaparım.
Tabi bütün bu dediklerimi yapacak bir insanım ancak ya oğlum ya da kardeşim gibi gördüysem...

Pofuduk,benim ona aldığım resimde de görünen sevimlimi sevimli bir ayıcıktı.
Öyle ki fikrini aldığım bütün kız arkadaşlarımda çok beğenmiş kendisine istemişti.
Ablam da dahil olmak üzere,çok ısrar etmişlerdi ve ben Pofuduğu ısrarla başka birisine vermek istemedim.
Çünkü Pofuduk bir doğum günü hediyesiydi başlarında..
Sonraları benim umudum oldu bu yavrucak,küs olduğumuz için affettirmek istedim kendimi ama bunu bende Pofuduk'ta başaramadık.
Önceleri Pofuduğumuzu kabul edip,etmemekte kararsız kaldı.Daha sonra atmaktan vazgeçti.Bir süre onunlaydı Pofuduk.Ancak bir süre sonra beni hatırlattığı için belki,belki de başka bir nedenden bilemiyorum atmaya yeltenmiş fakat doğum günü kızının annesi,atmasını istememiş ve akrabalarına küçük bir kız çocuğuna vermiş Pofuduğu.
Anlayacağınız;
Şimdi Pofuduk'ta başka alemde,doğum günü olan kızda ve ben de onlarsız bambaşka bir alemdeyim.
Şunu çok iyi anlıyorum ki, birisini kazanmak kaybetmekten çok zor.
Pofuduktan geriye bu resim kaldı bende,ondan ise resimleri ve onu hatırlatan müzikleriyle.
Beni silmesinden bu yana tam 5 ay (17Ocak-17Haziran) geçti.
Pofuduğumuzuda özlüyorum,onuda.Canım çok acıyor ama acıdan da ölünmüyor,ben de yaşıyorum öyle böyle..

Bugün hem çok kızdım,hem de çok üzüldüm.
Öyle ki kızdığım durum numarasını zor,güç sildiğim bir insan Whatsapp'tan mesaj atarak yeniden eklettirdi,rehberime.
Ve üzüldüğüm de şudur ki,eklettirdikten sonra silmem için elinden gelenide yaptı.
Şunu hiç unutmayacağım ki o dakikalarda çektiğim acıyı ve döktüğüm 3 damlalık göz yaşını..
Ve yine asla affetmeyecem acı çektireni yine silip,bundan sonra mesaj atarsa da hep tersleyecem.
Buda bana ders olsun...

Hayattaki Kurallarım ( Kural 2 )

Kural 2 : Haksız olduğunda,haklı duruma çıkma.Haklı olduğunda,haksız duruma düşme.

"Tilkinin dönüp dolaşacağı yer,kürkçü dukkanıdır." sözünden istinaden bir aşığında dönüp dolaşacağı yer,
sevdiğinin yanıdır.

Kızıyorum ama kızmak yetmiyor.İnanın sevmek bile yetmiyor.
Sorsa ' Beni ne kadar seviyorsun ? ' diye, 'Çok' yanıtını veremem çünkü sevgimin ne olduğunu artık çözemiyorum.Belki çok çok seviyorum belki de ona ulaşamadığım için ona aşığım sanıyorum.Aşık olan bir insan sevdiğine kızıpta aylarca ona bakmadan nasıl yaşar.Yaşıyor işte.Yaşadım...

Velhasıl kelam,
Ondan uzaklaştığımı sandıkça,birden bire yakınlarında bitiveriyorum.

 

Anneler günü kutlu olsun.

Sabah her zaman ki gibi kalkmadım bu gün.Her zaman ki yaptıklarımı yapmadım.
Bugün "Anneler Günü".
Düşündüm durdum,çok az uyudum.'Bir şey yapmam gerek' diyip durdum.Cepte 2 lira para ile ne yapılabilirdi ki ?Güneş yavaş yavaş göstermeye başladı yüzünü.Annem uyandı.Sofrayı hazırladı.Bense hayla düşünüyordum ne yapacağımı.Annem üstünü giyinmeye gitti.Bugün "Anneler Günü" ve annem işe gitmek üzere elbisesini giyinmeye gitti.Çok acı gerçekler bunlar.O benim için çabalıyor ve ben ona hediye bile alamıyorum.Kendimi affedemiyorum.İşe yaramaz hissediyorum.
Velhasıl kelam,
Bende dershaneye gitmek üzere üstümü giyindim.Hafif bir kahvaltı yaptım ve otobüsü beklemeye koyuldum.
Otobüsüm geldi ve bindim.Sağa sola bakarken, bir huzurevi gördüm.
İçimden o an oraya gitmek geldi ama gidemezdim dershaneye geç kalırdım.
Nitekim bende dershaneden sonra gitmeye karar verdim.Hem dershaneye gittiğimde arkadaşlarda belki benimle gelirdi.Tek kalmazdım.Bir hayıra vesile olurdum.Öyle de oldu.Tek tek herkese dedim böyle böyle diye.Ve işi olmayan bütün sınıf arkadaşlarım geldi.Tam 9 kişi dersler bittikten sonra gittik.Ama işin acı yanı,griptim ve beni içeri almadılar.Anlattıkları kadarıyla da bir tane annemizle konuşmuşlar diğer amcalar ve teyzeler yatıyormuş.Bir kısmıda izin almış anneler günü vesiyesiyle.
Şuan da annemin işten gelmesini bekliyorum.
Boynuna sarılıp öpeceğim onu. 
O benim her şeyim.Bu hayatta ki en değerli varlığım.
Anneciğim...

Kural 1 : Kızlar narin ve yumuşaktır.Ben narin ve yumuşak olan bir yapıya güvenmem.Yani hayattaki hiçbir kıza güvenmem.